zondag 10 maart 2013

Wat als hij met z'n kop in de Oost-Indische inkt valt?


Ties van der Velde, zonder titel - januari 2013.

“Doet Ties nooit iets zonder jou? Nooit?”
Volgens de vrouw die ons sinds kort coacht moet mijn zwaar spastische, 11-jarige, niet-sprekende zoon ook met gewone kinderen spelen. Zonder dat z’n moeder aan de rolstoelrem hangt.

De harde waarheid is dat gewone kinderen niets kunnen met Ties. En Ties niets met gewone kinderen. Dus drop ik hem al een paar jaar bij een ‘zaterdagopvang’ club met gelijkgestemden. Lees: kinderen die óók niets kunnen. Het meubilair is van plastic in de kleuren blauw, rood of geel. Als er tv wordt gekeken, dan Bassie en Adriaan. En het stinkt er naar poep. De leidsters zijn lief maar gaan nog te vaak uit van een lichamelijke én geestelijke beperking. Wat ik ze niet kwalijk neem want Ties gedraagt zich daar van de weeromstuit ook naar. 

Maar ja, wat moeten we dan? Ik kan hem moeilijk spartelend op een judomat achterlaten. Of op de middenstip van een voetbalveld. En op een kinderfeestje bij de buren zien ze me ook al aankomen. “Joehoe, hij moet gevoerd worden, maait alles omver en is niet zindelijk. Doei!”

“Wil je op rolstoelhockey?” vraag ik Ties. Hij knikt van nee.
“Wil je op zwemles?” Hij kijkt me aan of ik gek ben.
Dan krijg ik een ingeving. Met een beetje hulp maakt Ties abstracte schilderijen die aan de muren van het Cobra museum niet zouden misstaan. Soms pakken ongecontroleerde armbewegingen gunstig uit. 
“Wil je op tekenles?”
“JA!!!” gilt hij. Het enige woord dat hij duidelijk kan zeggen.
Ik meld hem aan bij Tanja’s Tekenatelier, waar ik al jaren regelmatig verliefd binnen gluur. Met het oog op mijn jongsten natuurlijk. Niet voor Ties.
 

Al de eerste les heb ik door dat juf Tanja niet snel onder de indruk is. Ook de andere kinderen kijken niet op of om. Eentje zet de verfpot overeind die Ties ommept. Een ander drukt de kwast weer provisorisch in zijn hand. Ondertussen ritselt Tanja allerlei attributen die Ties zelf zou kunnen vasthouden. Een zwabber? Een rietje? Wacht: een radiator borstel! Speciaal bij de Blokker gehaald!

Als ik stijf van iets teveel cafeïne en gepieker in de categorie ‘Wat als hij met zijn kop in de Oost-Indische inkt valt???’ terugkom, ligt er een onwaarschijnlijk mooi zwabber kunstwerk te drogen.
De kinderen doen een wedstrijdje. “Drie tegen twee,” roept een jongen, “Ties hoort bij óns!” 

Ties lacht zoals ik hem op de zaterdagclub nog nooit heb horen lachen.  


18 opmerkingen:

  1. Heeft ie dat schilderij echt helemaal zelf gemaakt? Het ziet er eigenlijk heel gecontroleerd uit. Het is prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, bijzonder hè? Om de paar minuten valt zijn kwast, en hij koos bij deze niet echt zelf de kleuren maar verder is het zijn eigen gezwaai en gezwabber ;-)

      Verwijderen
  2. Als Ties nu genoeg van deze mooie werkjes maakt weet ik wel een expo plek. BIJ ONS. @villa2b

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hou ik jullie aan! Mijn broer (zet een soort Villa2B op in Frankrijk) heeft ook al een optie.

      Verwijderen
  3. Elise, wat een verfrissende blog! Ik ben er op Facebook op gestuit en lees graag meer.

    Hartelijke groeten,

    Johanna Nolet

    (Haarlemse blogger en jeugdhulpverlener)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Johanna,
    Leuk om te horen, dank! Ik ga jou nu natuurlijk ook volgen.
    groet, Elise

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooi en positief verhaal. Heb er de tranen van in de ogen. Per toeval kwam ik bij dit blog terecht. Ons zoontje is 5 mnd geleden geboren met een verlamd armpje. Totaal niet vergelijkbaar met Ties uiteraard. Maar ook dan kom je opeens in een wereld terecht van onmogelijkheden, mogelijkheden, uitdagingen en zelfs creatieve oplossingen aangereikt door je baby zelf.
    Ik wil ook dolgraag je blog-volgen als dat mag!
    Overigens idd een heel mooi schilderij wat Ties gemaakt heeft.
    groet, Andrea

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Andrea,

      Super dat jij voor je zoontje op zo'n jonge leeftijd al zo 'creatief' bezig bent. En laat niemand je vertellen dat iets onmogelijk is!
      Leuk dat je me volgt.
      Elise

      Verwijderen

  6. Mooi schilderij van Ties. Ik ben nieuwsgierig naar je
    boek; heb nu met belangstelling een paar blogs gelezen. Ik ben P.G.B. er van een niet sprekend meisje van 14, zonder hand en been functie. Ik begeleid haar op een school; ze communiceert via een spraakcomputer. OOk is ze dol op schilderijen maken en dat doet ze d.m.v. de hoofdspriet met daaraan de kwast. Het zou leuk zijn eens iets met die creaties te doen, iets collectiefs of zo. Ze zijn zo bijzonder. Net als het schilderij van Ties.
    Groet, Wil

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jeetje wat een supertip zeg! Ik ga hem meteen delen op twitter, voor andere ouders. Ik denk dat het boek inderdaad voor begeleiders ook heel goed is. De datum van verschijning zet ik t.z.t op mijn blog (juni).
      Dank voor het lezen & meeleven,
      Elise

      Verwijderen
  7. He, het interview met Joy heeft een onverwacht vervolg!? Ben heel benieuwd naar haar adviezen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ze gaat ons de komende maanden (jaren? Geen idee, zo lang nodig) coachen. Maar 'Hoe een spastische vrouw mijn wereld op z'n kop zette - deel II' komt er ook nog aan. Daarin zal ik al haar adviezen op een rijtje zetten. Het is in ieder geval erg verfrissend en hoopvol allemaal!

      Verwijderen
  8. per-ongeluk op deze blog terechtgekomen, en je blogje van Ties z'n kunstwerk gelezen! je hebt meteen een beeld en een gevoel voor je als je dit leest, leuk geschreven. ik heb veel bewondering voor je hoe jij dit allemaal doorsparteld. veel plezier nog in de tekenschool en dit kunstwerk zou zeker niet misstaan in een atelier of expo hoor! ga zo door Ties! groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Gina! Volgende week heeft de tekenschool een eigen expositie met al het werk - Ties verheugt zich er erg op. groetjes
      Elise

      Verwijderen