Feest

Waar ik vroeger reikhalzend uitkeek naar de gezelligste maand van het jaar, hoop ik sinds ik moeder ben, dat december zo snel mogelijk voorbij is. Of liever gezegd: sinds ik moeder ben van een gehandicapt kind. Want december is de maand dat ik cadeaus voor Ties moet kopen. Tot twee keer toe. Maar wat geef je een kind dat niets kan?

Ik herinner me nog goed het badstoeltje dat ik voor Ties’ eerste verjaardag kocht. Pas na vier jaar werd het ding gebruikt. Door zijn jongere broer, die wél leerde zitten. Vreselijk vond ik het toen hij op zijn derde nog een rammelaar kreeg. En van alle zachte ballen waar iedereen in de daarop volgende jaren goedbedoeld mee aan kwam zetten, hadden we een winkeltje kunnen beginnen. 

Niet de luiers die hij draagt. Niet zijn gekwijl. Maar elke feestdag waar cadeaus bij komen kijken, doet mij iets inzien waar ik de rest van het jaar nooit zo mee bezig ben. Ties is eigenlijk een grote baby. Dat hij niet kan lopen, maakt hem niet gehandicapt. Dat hij zich nergens op zijn niveau mee kan vermaken, dát is zijn grootste beperking.

Voor Rijk (6) is het makkelijk. Hij is de ultieme prooi voor marketeers en reclamemakers dus al zijn wensen liggen bij de eerste de beste Bart Smit voor het grijpen. Loes (3) valt nog in katzwijm bij het uitpakken van een roze verfschort met een Disneyprinses à € 4,95. Voor haar zijn we ook snel klaar. Maar na bijna tien Sinterklazen en Kerstmissen, draal ik nog altijd met een zwaar gemoed door de stad voor Ties. Om met lege handen thuis te komen. Internet biedt geen soelaas. Als ik uit pure wanhoop “cadeau’ en “gehandicapt kind” intik, kom ik op www.geefeenkoe.nl terecht waar je een koe kunt kopen voor een gehandicapt kind in Kyrgyzstan. Ik wil geen koe! Ik wil een cadeau voor mijn leuke, slimme, grote zoon. 

Zoals elk jaar ga ik uiteindelijk voor het rijtje: luister-cd, boek, dvd en – vooruit – wat neonkleurige fluffy ballen. Terwijl zijn broer en zus joelend met hun felgewenste speelgoed door de kamer rennen, zit Ties weer ‘dom’ voor zijn dvd. Maar ja. We hebben december weer overleefd. Nu alleen nog bedenken wat we Ties over een paar weken voor zijn verjaardag geven. Misschien toch gewoon een koe.