donderdag 14 februari 2013

De billen van Mark Rutte.




Ties thuis met PGB'er Floor, studente kinderfysiotherapie. 
Stel dat Mark Rutte 100% afhankelijk wordt van familie, vrienden of buren. Om te eten, om te drinken, om gedoucht te worden, om het toilet te bezoeken. En als hij dan, trouw als hij is aan zijn eigen beleid, een oude dispuutsgenoot belt om zijn billen af te vegen.

Dan gebeurt er denk ik dit. 1. De dispuutsgenoot heeft na een paar weken genoeg van de billen van Mark Rutte. Maar durft dat niet te zeggen. 2. De dispuutsgenoot doet het niet goed. Maar in plaats van: “Godskolere man, je steekt er nog net de pleeborstel niet bij in!", zegt Mark: “Dankjewel hoor. En tot morgen…toch?” De dispuutsgenoot stelt het moeilijke gesprekje dat hij met Mark wilde aangaan maar weer uit.

Niemand is blij met de situatie. Een 25-jarige vriendschap is hard op weg om naar de klote te gaan. Maar hee, toch mooi weer een dagdeel thuishulp bespaard.

Mark Rutte zal ontdekken wat iedere hulpbehoevende Nederlander straks aan den lijve gaat ondervinden. Als je geen arbeidsrelatie hebt met degene die nogal genante hulp aan jou verleent, kun je niet de professionele eisen stellen die nodig zijn voor goede zorg. En kun je niet echt op iemand rekenen.

Ging het maar alleen over billen afvegen, of een boodschapje doen of een steunkous aantrekken. Het gaat over zoveel meer. Het gaat ook over mijn spastische, kwijlende, incontinente kind dat speciale begeleiding behoeft. Zo’n kind waarvan zelfs therapeuten na een half jaar nog niet weten wat ze met hem aanmoeten. Zo eentje die uit enthousiasme de raarste kreten uitstoot, waar mensen voor achteruit deinzen of vies naar kijken. Vraag dan je buurvrouw maar even om hem bezig te houden, aan te kleden of uit zijn rolstoel te tillen. En, sorry daar zijn we weer, of ze meteen die poepluier ook voor haar rekening neemt.

Al zouden ze het wél kunnen, dan nog wil ik niet verplicht zijn om op bekenden te leunen. Ik wil vriendin voor mijn vrienden en dochter voor mijn ouders blijven. En de buren houd ik liever buiten de deur. Voor mijn zoon huur ik professionals in. 

Het nieuwe zorgstelsel maakt ouderen, chronisch zieken en gehandicapten niet zelfstandiger of sterker. Het werpt hen juist terug op de spruitjes lucht/vrijwilligerssfeer waar ze al jaren uit proberen te komen. De sfeer dat je dankbaar moet zijn dat er überhaupt iemand naar je omkijkt.

Geplaatst als opiniestuk in Dagblad Trouw. Lees het hier







7 opmerkingen:

  1. Ja, verdikke, ik houd mijn hart vast. Ik vind het een misselijk idee dat hulpbehoevenden zelf mensen moeten vragen om hulp. Dat komt neer op bedelen om liefdadigheid. Ik begrijp niet hoe een rijk beschaafd land, als het onze, de menselijke waardigheid kan verkwanselen. Heeft Rutte dan geen enkel voorstellingsvermogen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wordt een groot drama. Is niet minder dan een ordinaire bezuinigingen. De argumenten zijn er later bij verzonnen.
    Het idee zeg dat een iemand van de gemeente "aan de keukentafel" even je familie en vriendennetwerk in kaart gaat brengen om dan vervolgens een besluit te nemen wie hoeveel ondersteuning moet geven..
    Ik heb me er ook goed boos over gemaakt, en nog:
    http://aadverbaast.wordpress.com/2013/01/14/martin-van-rijn-schoffeert-miljoenen-mantelzorgers/

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ons zoontje is 3 en kan letterlijk niets (hersenbeschadiging door een hersenvliesontsteking vlak na de geboorte). Hij heeft zware epilepsie en heeft 24/7 zorg en toezicht nodig. Dat is niet alleen vreselijk verdrietig, maar kost erg veel tijd en energie, hoe je het ook regelt. Als ouder zit je er toch altijd middenin. Hoe verademend is het dan om af en toe eens een keer met een 'gewone' vriendin af te spreken. 'Gewoon' bij oma en opa langs te gaan. 'Gewoon' met de buren te kletsen. Over iets anders dan alleen maar ons zwaar gehandicapte en zieke kind. Als deze - zeer schaarse - momenten ook nog in het teken staan van ons zoontje, het verdriet, de wanhoop, de angst voor de toekomst... wat blijft er dan nog van ons over? (Dit nog allemaal los van het feit dat de zorg zo specifiek is dat je dit absoluut niet zo maar aan iemand kan overlaten...)

    We houden ons hart vast. Bezuinigen...okay. Maar toch niet bij de allerzwaksten?!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je geeft het goed weer!
    Constante zware zorg verlangen van vrienden familie en buren is op vrijwillige basis geen doen. Als moeder van 2 kan ik met je mee praten.

    Zelf vind ik de gedachte niet te verteren dat als we die kant op gaan mijn 2 mcg kinderen niet meer thuis kunnen wonen. Nu, danzij het pgb kunnen ze gewoon hun jeugd bij hun ouders door brengen, naar ieders tevredenheid. Een stop op het pgb is voor ons een feit dat ik weer moet werken. Een onhaalbaar iets binnen mijn gezin omdat ze zo vaak ziek zijn en bijzondere zorg nodig hebben. Vrienden, buren en familie moeten ook werken, voor de opa's en oma 's is het te zwaar.
    Wat zal nu meer kosten?;mijn duo op een instelling laten wonen of thuis met een pgb?

    Misschien moeten ze dan gelijk ook allemaal maar een pegsonde om tijd te besparen en flink gedrogeerd zodat ze geen overlast geven en vooral geen anti biothica meer geven, dat zou nog eens een bezuiniging bieden!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Elise; zeer goed een punt neergezet!!!!! heb eea met een serieuze knipoog gelezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. en omdat ik m zo sterk to the point vind, heb ik m naar mark rutte gestuurd!! zal geen verschil maken, maar dit is waar het om gaat! dank je voor deze blog. Ben zelf moeder van verstandelijk beperkte zoon en houd mn hart vast hoever de bezuinigingen gaan

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Als je relatie niet de grootste bron van geluk en vreugde in je leven is, als je niet de liefde, toewijding en aanbidding krijgt die je verdient of als je man of vrouw, lesbische of homoseksuele minnaar de interesse in je lijkt te verliezen, dan kan ik eerlijk zeggen dat je hulp nodig hebt om dingen goed te maken in je relatie. Ik leg deze getuigenis af omdat ik mezelf beloofd heb dat ik zal getuigen voor de wereld nadat heer Bubuza mijn gewelddadige relatie met zijn betovering heeft hersteld. Ik had kinderen voor mijn vriend, ik hou van hem, maar onze relatie was zeer gewelddadig, maar nadat ik contact had opgenomen met heer Bubuza en hij me hielp met zijn betovering, kan ik de wereld eerlijk en stoutmoedig vertellen dat Lord Bubuza een God op aarde is die problemen oplost met zijn betovering. We maken geen ruzie meer, we leven nu gelukkig en ik ben nu trots op mijn vriend. lord Bubuza kan u ook helpen contact met hem op te nemen via WhatsApp: +1 505 569 0396 of via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com

    BeantwoordenVerwijderen